Rozdział 19

Bianka pod klasę przyszła cała czerwona.

-Co się stało? – Kamila zrobiła taką minę, jakby zobaczyła ducha.

-Nic…tylko chyba dzisiaj się zwolnię z zajęć, źle się czuję. – i tak jak powiedziała, tak zrobiła. Po pierwszej lekcji poszła do domu i przesiedziała cały dzień w swoim pokoju. Nie wiedziała kompletnie, co robić, co myśleć. Każdy chłopak miał w sobie coś takiego, że nie mogła mu się oprzeć: Mikołaj – wie o niej wszystko, zna ją jak nikt, uwielbia go, Jeremi – idol, to przy nim się wycisza i zapomina o problemach, Łukasz – jest zawsze wtedy, gdy potrzebuje pomocy.

-„Ale zaraz: Mikołaj powiedział, że nie mógł by być moim chłopakiem, bo za dobrze mnie zna, Jeremi wyjechał w trasę i nic do mnie nie czuje, jest moim idolem i tyle, a Łukasz? Pomagał mi, kiedy najbardziej tego potrzebowałam, po cichu, ale zawsze i on jako jedyny powiedział, że mnie kocha…” – ta myśl towarzyszyła jej przez chwilę. – „Ale to nie może być Łukasz! Nie! Każdy tylko nie on! Co on sobie myśli?! Że mnie pocałuje i ja się w nim zakocham?! Jaki debil!”. W przypływie złości napisała do chłopaka dosyć mocno obraźliwą wiadomość, którą podsumowała tylko jednym zdaniem: „Jesteś skończonym dupkiem.”.

***

Kamila tak zaczęła się martwić o przyjaciółkę, że nie mogła w ogóle skupić się na lekcjach. Jeszcze po matematyce dostała ten filmik od Nikoli i nie mogła się doczekać, gdy pójdzie do Bianki i jej wszystko opowie. Kiedy wchodziła do bloku usłyszała głośną muzykę, domyśliła się, że to z mieszkania dziewczyny. Zapukała.

-Prosz… *hek*! – tego nastolatka bała się najbardziej. Kiedy weszła zauważyła mocno wypitą szesnastolatkę siedzącą na kanapie z telefonem w ręku. Obok na stoliku stały dwie butelki: jedna to jakieś markowe wino, które rodzice Bianki pili tylko na jakieś szczególne okazje, a drugie to Jack Daniel’s, który był schowany w barku.

-Bianka! Cholera jasna! Co Ty zrobiłaś?! Ciesz się, że Twoich rodziców nie ma! – rodzice dziewczyny wyjechali na tydzień do rodziców Pani Czarneckiej, a że dziewczyna ma inne obowiązki, została tutaj.

-I co z tego?! Ja tu mam kryzys *hek*! – nastolatka kompletnie nie przejmowała się konsekwencjami.

-Bianka! Ogarnij się! Masz 16 lat, a wali od Ciebie jak od trzydziestu lat była alkoholiczką! – Kamila zręcznym ruchem zabrała kieliszki i butelki, resztki alkoholu wylała do zlewu. Kiedy trochę ochłonęła, wróciła do przyjaciółki.

-Jesteś zadowolona z siebie?

-Tak! W końcu wyglądam tak jak się czuję! Jestem skończona! – makijaż dziewczyny był cały rozmazany, ślady po spływających łzach były bardzo wyraźne, dłonie całe jej drżały. Kamila stwierdziła, że nie zostawi tak Bianki.

-Okay, spokojnie, poradzimy sobie. – powiedziała już spokojniej.

-My? – przyjaciółka podniosła głowę.

-Chyba nie sądzisz, że zostawię Cię z tym wszystkim samą. – dziewczyna przytuliła nastolatkę, choć nienawidziła zapachu alkoholu.

-Dobra, to teraz się przebierz i zmyj to, a ja idę na chwilę do sklepu i zostaję u Ciebie na noc. – zadecydowała.

-Okay… - Kamila zaczęła się zbierać, natomiast Bianka tylko przyglądała się jej. Kiedy nawiązały kontakt wzrokowy, odezwała się. – Dziękuję. – i słabo się uśmiechnęła. Przyjaciółka odwzajemniła uśmiech i wyszła. Dziewczyna znowu została sama. Poszła do łazienki lekko chwiejnym krokiem, żeby zmyć makijaż i się przebrać w dresy i luźną koszulkę. Kiedy umyła twarz i napiła się wody wróciło jej racjonalne myślenie.

-„Bosz…co ja z siebie zrobiłam?! Dobrze, że Kamila przyszła.”

***

Dziewczyny siedziały na kanapie w salonie. Kamila kupiła lody, tabletki zapobiegające kacu i ich ulubiony sok grejpfrutowy.

-Dzięki, że przyszłaś. – cały czas powtarzała nastolatka.

-Spoko, co robiłaś za nim przyszłam? No oprócz upicia się.

-Nie…nie pamiętam… - odpowiedziała słabo dziewczyna. Wtem dostała wiadomość na komórkę. Od Łukasza. Teraz jej się wszystko przypomniało, że napisała do niego, że nie były to przyjemne słowa i że na pewno normalnie by ich nie napisała.

-„Przepraszam Cię, jeśli dzisiejsza sytuacja Cię uraziła. Nie chciałem Cię ośmieszyć. Jeśli nie czujesz tego samego do mnie, co ja do Ciebie, okay, rozumiem to. Mam nadzieję, że będziesz szczęśliwa” – Biankę zamurowało. W wiadomości wyzywała go od najgorszych, a ten jej napisał, żeby była szczęśliwa.

-Co jest? – Kamila skupiała się na tym, żeby nałożyć sobie kolejną łyżkę lodów czekoladowych.

-Zobacz. – przystawiła jej telefon do twarzy. Przyjaciółka najpierw spokojnie to czytała, jednak końcówka równie mocno ją zdezorientowała.

-Powinnaś z nim pogadać. Przecież możecie się przyjaźnić. – w końcu odpowiedziała.

-Sugerujesz Friendzone? – mina Bianki wskazywała tylko na to, żeby Kamila pomyślała logicznie.

-No tak…nie najlepszy pomysł, ale pogadać z nim i tak możesz.

-Ale popatrz: on jako jedyny powiedział mi, że mnie kocha, poza tym Mikołaj traktuje mnie jak siostrę, Jeremi jak fanką, ewentualnie przyjaciółkę, więc co mi szkodzi? Zawsze możemy zerwać.

-Czy Ty siebie słyszysz?! To jest ŁUKASZ! Nie pamiętasz, ile razy się z Ciebie naśmiewał?!

-Ale ludzie się zmieniają! – dziewczyna próbowała go bronić.

-Chcesz dać szansę chłopakowi, który trzy miesiące temu mówił na Ciebie „plebs”, a nie chcesz dać swojemu przyjacielowi, który bardzo wyraźnie się stara?! – Kamila stwierdziła, że teraz musi pokazać Biance wideo.

-Ale Mikołaj wyraźnie powiedział, że nie chce.

-Nie chodzi mi o Mikołaja! Chodzi o Jeremiego! – dokładnie w tym samym momencie włączyła filmik i pokazała go przyjaciółce. Kiedy nagranie się skończyło, nastolatka znowu miała mętlik w głowie.

-To dlaczego nie powiedział mi tego? Tak w cztery oczy?

-Może chciał? – Kamila była pewna, że przyjaciółka spławi Łukasza.

-No w sumie…dwa razy chciał mi coś powiedzieć, ale za każdym razem coś nam przeszkadzało…

-No właśnie!

-A może nie to mi chciał powiedzieć? Może po prostu chciał mi się czymś pochwalić?

-Czym? – dziewczyna nie mogła uwierzyć, jak bardzo Bianka chce od siebie odsunąć tą wspaniałą myśl.

-No… - nastolatka sama nie wierzyła w to co mówi. – ale każdą fankę kocha to jak idol.

-Nie no, o każdej mówi tak na koncertach! Masz rację! –dziewczyna już nie wytrzymywała.

-Jakby naprawdę tak czuł, to by mi to powiedział w cztery oczy!

-O czym Ty mówisz?! – Kamila nie mogła uwierzyć w to, co mówi przyjaciółka.

-No tak! Jestem na niego obrażona. On jest okropny. Lubię jego piosenki, ale jeśli według niego tak wygląda romantyczne wyznanie miłosne, no to sorry, ale nie.

-Czekaj…co?! Czy Ty siebie słyszysz?! On Ci jeszcze nie wyznał żadnej miłości! Nie rozumiesz tego?! Może czeka na odpowiedni moment!

-Wtedy może być już za późno. – Bianka obrażona położyła się. Mówiła tak, żeby nie robić sobie nadziei, ale była ogromnie podekscytowana faktem, że Jeremi tak wspaniale o niej mówi i nie mogła się już doczekać spotkania z nim. Kiedy teraz na spokojnie porównała sobie Memisia i Łukasza, widziała, że ten drugi nie mógł by być jej chłopakiem, choćby ze względu na to, jak o niej mówił. Ale ta ostatnia wiadomość…sama już nie wiedziała, co o tym myśleć.

***

Była północ. Artur i pozostali spali, wszyscy oprócz Jeremiego. Ten nie mógł przestać wymyślać nowych niespodzianek dla Bianki, kiedy znowu ją zobaczy. Zmierzali właśnie w stronę Rzeszowa, żeby dać kolejny koncert. Gdyby nie fakt, że była późna godzina, chłopak z chęcią napisałby do przyjaciółki. Dokładnie w tym samym momencie dostał wiadomość.

-„Cześć, wiem, nie przepadasz za mną, spoko. Powinieneś mnie pamiętać, pobiliśmy się pod szpitalem. Mam nadzieję, że nos się już zagoił i że bardzo nie bolało. Chciałbym, żeby Bianka była z Tobą szczęśliwa, dbaj o nią” – Jeremi domyślił się, że była to wiadomość od Łukasza.

-„Cześć, obiecuję, że będę o nią dbać, ale…skąd wiesz, że ona mi się podoba?” – po chwili chłopak dostał screen’a rozmowy Bianki z Łukaszem, gdzie było między innymi napisane, że Łukasz ją nie interesuje i że podoba jej się inny oraz dopisek Łukasza: „myślę, że chodzi o Ciebie”. Jeremi z jednej strony nie lubił chłopaka za jego sposób bycia i charakter, ale z drugiej był mega zadowolony, że nastolatek nie chciał robić jakiś kłótni.

-„Przykro mi, dziękuję, mam nadzieję, że Ty również kiedyś znajdziesz swoje szczęście ;)” – odpisał na szybko. Ta wiadomość mega go podbudowała.

***od narratora***                                                        

Opis sytuacji z perspektywy każdej postaci:

Bianka – udaje, że woli Łukasza. Czuje coś do obydwóch, ale to z Jeremim ma większe więzi, chociaż Łukasz nie jest taki zły…

Kamila – uważa, że przyjaciółka upadła na głowę wybierając Łukasza „przecież oni z Jeremim są dla siebie stworzeni!”

Łukasz – ma cichą nadzieję, że Bianka jednak wybierze jego, choć tak naprawdę zależy mu na jej szczęściu

Jeremi – jest szczęśliwy, że przyjaciółka również czuje coś do niego i ma nadzieję, że nikt im już nie przeszkodzi w byciu razem, nawet nie wie, jak bardzo się myli…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kochani! To już koniec! Chciałabym Wam niezmiernie podziękować za wszystko co dla mnie robicie! Za prawie 10000 wyświetleń (mam nadzieję, że zrobicie mi taki cudowny prezent na święta ;3) i za te wszystkie pozytywne komentarze! Bez Was nie byłoby mnie! <3

Chciałabym szczególnie podziękować Justynie, która podczas ostatniego koncertu Jeremiego poświęciła chwilę podczas jej rozmowy z Jeremim i opowiedziała mu o moim blogu, dziękuję <3

W związku z tym, że Wy dajecie mi coś od siebie, ja chciałabym dać Wam coś ode mnie. Na stronie na Facebook’u organizuję konkurs na płytę Jeremiego i jeśli ktoś ma ochotę, to zachęcam do wzięcia udziału ;3

Uwierzcie w marzenia i pamiętajcie, żeby się nie poddawać, bo jesteście wspaniali! <3

Uwielbiam Was,

Livia